Hij was anders dan de andere drie

Hij was anders dan de andere drieWij wisten dat hij anders was, er waren er al drie voor hem en hij reageerde altijd net even anders.

Wanneer hij Lego in zijn handen had was hij van de wereld en ging hij volledig op in zijn bouwwerken. Daarnaast creëerde hij ook de mooiste stukken met zijn Lego, zonder boekje of instructies. Wanneer hij niet in zijn Lego wereld zat was hij aan het rond stuiteren en non stop aan het kletsen. Best gezellig hoor, maar soms is genoeg echt wel genoeg.

De eerste keer dat wij echt met onze neus op de feiten gedrukt werden was hij twee. Het was niet eens zo’n heel groot ding, hij wilde zijn melk niet op drinken. Als ouders zijnde wilde wij wel consequent blijven, zelf als het om melk gaat, dus wij bleven bij het standpunt en hij moest het opdrinken. Nou, dat hebben we geweten, ik heb nog nooit iemand zo uit zijn dak zien gaan over het opdrinken van een beker melk.

Vanaf dat moment zagen we dit vaker, als hij iets in zijn hoofd had kregen we het er niet uit, tot schreeuwen en stampen aan toe.

Alles hebben we geprobeerd, naar zijn kamer sturen (wat hij niet deed), vasthouden tot de boosheid weg was, zelf boos worden, niets hielp.

Op een gegeven moment begon hij zelf de rust te zoeken als hij boos was. Hij verdween naar zijn kamer, trok zijn kleren uit en ging onder de dekens liggen. Afgesloten voor ons en zijn broertjes en zusje. Hij wilde niet praten en sommeerde ons om weg te gaan. Hij wilde geen knuffel en geen aai over zijn bol, hij wilde alleen gelaten worden. Dat doet een moederhart pijn.

De ene keer was hij na 5 minuten weer het heertje en kwam hij terug, soms duurde het tot een uur. Na zo’n bui kwam hij gelukkig altijd wel een knuffel halen. Ik heb veel gelezen over de gedragskenmerken die hij vertoonde, gewoon door zijn gedrag in te toetsen in de zoekbalk van Google. Ik heb echt heel veel gezocht op het internet en uiteindelijk het boek temperamentvolle kinderen van Eva Bronsveld gelezen. Hier staan heel veel tips in die ik goed kon toepassen maar we waren er nog niet. Alle blogs, artikelen en het boek hebben mij zeker geholpen om een weg te vinden in het omgaan met mijn kind. Ik had zogezegd mijn eigen gebruiksaanwijzing samen gesteld. Uiteindelijk kregen wij na diverse onderzoeken een diagnose, en wat waren wij blij.

Toen Bart zeven jaar was kreeg hij de diagnose ADHD, en sinds die tijd gaat het goed, we hebben rust en nog belangrijker we leven weer fijn als gezin samen met veel plezier en zonder eeuwige strijd.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *