Hoe vaak ik dat wel niet heb gedacht. Nu is het tijd voor actie. Na jaren van twijfelen of ik mijzelf zou laten testen, uiteindelijk toch gedaan. Het was natuurlijk geen verrassing, ik kreeg de diagnose ADHD, mijn kinderen hebben het niet van een vreemde.
En nu, hoe nu verder, ik leef er immers al 42 jaar mee, wat verandert er nu.
Mijn psycholoog vroeg mij waar ik hulp bij nodig heb, en dat is voor mij wel vrij duidelijk. Ik wil rust in mijn hoofd, die eeuwige achtbaan afentoe eens uitzetten waardoor ik een gestructureerder leven zou krijgen.
Zijn eerste advies: plannen, opschrijven, plannen en nog meer opschrijven. Alles uit je hoofd halen. Medicatie kan hierbij ook helpen.
Ik realiseer me dat ik aanpassingen moet doen in mijn levensstijl en dat is best lastig, ik leef immers al 42 jaar dit leven en hierbij is de vraag, wat wil ik aanpassen, wat niet en wat is noodzakelijk om aan te passen zodat ik die zo gewenste rust krijg.
Daarnaast schuilt er ook een beetje angst in mij, ik heb al vaker geprobeerd om dingen aan te passen en steeds maar weer viel ik terug. In mijn achterhoofd is dan ook constant een stemmetje aan het zeuren, het lukt je toch niet, doe geen moeite.
Deze diagnose, en de professionele hulp die ik nu krijg, motiveren me gelukkig om toch weer een poging te wagen. Tijd voor actie dus.
Vandaag begint de eerste dag van de rest van mijn leven!
ps. Kleine side-note als je mijn blogs niet wilt lezen, of ze gewoon niet interessant vindt, ik heb heel veel hulp gehad aan boeken die over dit onderwerp geschreven zijn:
Het boek DRUKS van Francien Regelink beschrijft heel goed hoe haar leven eruit ziet met ADHD en waar ze tegenaan loopt bij alle zaken waar je dagelijks tegenaan loopt. Werk, familie, vrije tijd, seks, maar ook het gebruik van medicatie. Leest lekker weg en heeft voor mij wel enkele ‘oh ja’ momentjes opgeleverd. De tips en adviezen in dit boek pas ik in grote lijnen al toe, maar de herkenning is heerlijk.
ADHD, hoe haal je het uit je hoofd, van Cathelijne Wildervanck, is ook een boek dat lekker wegleest. Veel bruikbare tips die ik probeer toe te passen en daarnaast ook weer veel herkenning. Ook een superboek voor mensen die te maken hebben met iemand in hun omgeving die de diagnose ADHD heeft.
Mijn eerste psycho-educatie sessie
Deze week staat mijn eerste psycho-educatie sessie gepland, de eerste stap, wat kan ik verwachten.
Lekker impulsief aan een project beginnen
De eerste vraag van Dennis, mijn behandelend arts, was ‘hoe pak jij een project aan?’.
Nou, ik begin gewoon, lekker impulsief, ik heb het hele plan in mijn hoofd, die plannen worden gaandeweg groter, het wordt meer en meer werk en uiteindelijk komt het niet af.
Naar aanleiding van deze tekst en uitleg, vertelt hij mij over het SMART principe. Dit komt in de eerste instantie wat vreemd op mij over want dit is in mijn ogen een kantoorterm waar ik met mijn 20 jaar kantoorervaring veel mee heb gewerkt. Op kantoor kreeg ik altijd al een beetje kippenvel van deze term dus dat beloofd wat.
Specifiek Meetbaar Acceptabel Realistisch Tijdgebonden
Openminded als ik ben, gooi ik al mijn vooroordelen over boord en laat Dennis de toelichting geven. Hij gebruikt hierbij een situatie waar ik regelmatig op vast loop. Het schrijven van een blog voor mijn website. Normaliter pak ik dat als volgt aan:
Als ik een blog ga schrijven, weet ik het onderwerp, begin ik enthousiast te schrijven, ga op zoek naar informatie en dwaal vervolgens af omdat ik bijvoorbeeld een leuk artikel of een leuke webshop op het internet vind. Vervolgens lees is de tekst die ik geschreven heb, maar kom ik niet meer verder omdat ik teveel afleiding heb gehad. De tekst sla ik op en blijft vervolgens weken liggen. Ik heb dan ook al meerdere half afgemaakte teksten klaar liggen om af te maken en te publiceren.
Aan de hand van dit voorbeeld hebben we het SMART principe toegepast en heeft Dennis me tips gegeven om te leren deze blogs af te maken. De uitdaging ligt er nu om dit niet alleen toe te passen op de teksten die ik wil schrijven, maar eigenlijk op al mijn impulsieve ideeën en dagelijkse activiteiten. Dat lijkt, als ik het zo opschrijf, alsof je er een dagtaak bij hebt, ik ben dus reuze benieuwd hoe dit in de praktijk werkt.
Sceptisch maar gemotiveerd
Met een tevreden, iets wat sceptisch gevoel, ging ik naar huis, ik ga dit een kans geven, als ik iets wil ga ik dat Specifiek opschrijven, zo kan ik bepalen of het haalbaar is en dus Meetbaar. Daarnaast denk ik dan meer over mijn plannen na, en weet ik of het Acceptabel is of dat mijn impulsiviteit de overhand neemt, en natuurlijk of mijn plan of idee op dat moment invloed heeft op mijn gezin. Kan ik het plan of het idee ook Realiseren of neem ik dan bijvoorbeeld te veel hooi op mijn vork, brengt het kosten met zich mee of heb ik er überhaupt wel tijd voor. En tot slot, de T van Tijdsgebonden, is het zo belangrijk dat het nu direct moet gebeuren of kan het ook vanmiddag, vanavond, morgen of misschien zelfs wel volgende week.
Genoeg stof om over na te denken na deze eerste sessie, ik ben gemotiveerd en wil echt dat dit gaat werken.